Συμφιλίωση.
Νομίσαμε οι άνθρωποι πως ειμαστε διαφορετικοί,
Μαύροι, Κίτρινοι, Λευκοί, Ερυθροί….
Έθνη ,φυλές, χώρες, λαοί
σύνορα, φρουροί, ταυτότητες ,περιορισμοί ..
Διαφορετικοί !!!
Ξεχάσαμε πως είμαστε φτιαγμένοι
από τα ίδια υλικά: Χώμα, νερό, πηλό.
Οι δυνατοί από τους αδύναμους
πασχίζουνε να αρπάξουνε.
Από τις «διαφορές» να επωφεληθούνε,
να εκμεταλλευθούνε.
Διχόνοιες, ανταγωνισμοί, κατατρεγμοί, πόλεμοι,
αποκλεισμοί, διωγμοί, γενοκτονίες, αφανισμοί,
της ανθρωπότητας ανοιχτές πληγές .
Αναπάντεχα, σκούρο σύννεφο, βαρύ
σκεπάζει τον ήλιο.
Με τερατόμορφο, μοιάζει, αγριωπό θεριό,
φρικιαστικό, πρωτόγνωρο, αρπαχτικό.
Το πέταγμα του όλο και πιο ταχύ
Σύνορα δεν γνωρίζει. Τίποτε δεν το εμποδίζει.
Από το ένα στο άλλο του ουρανού το άκρο,
σε όποιον στην πορεία του βρεθεί
χωρίς διάκριση καμιά,
νύχια γαμψά χώνει βαθιά.
Το θανάτου η δυσοσμία,
απλώνεται σε όλη την γη.
Του χάροντα η σκιά όλους μας ακολουθά.
Μέγγενη ατσάλινη ο φόβος
σφίγγει την καρδιά ασφυκτικά.
Ο τρόμος για το Ανέγνωρο παραλύει την ζωή.
Μπρος στον κοινή απειλή άνθρωποι
Μαύροι, Κίτρινοι Λευκοί Ερυθροί…
Έθνη, φυλές χώρες, λαοί,
τις διαφορές τους λησμονούν,
συμφιλιωμένοι τα χέρια δίνουν,
να νικήσουν το θανατικό μονάχα λαχταρούν.
Η ελπίδα μέσα από τα σκοτάδια ξεγλιστρά δειλά.
Η γη ετοιμάζεται να ντυθεί στα γιορτινά.
